Minsan sa Buhay ng Tito Mo.

         G aya nga ng pinangako ko at eto na nga, muli kong nabuksan ang pintuan kung saan ko iniimbak ang mga laman ng malikot kong utak. Limang taon ang lumipas mula nung huli kong ilabas ang mga bagay na niluluwa ng utak. Madami ang naganap, narealize, experiences na di mo inaasahang mangyayari sa buhay ko ngayon. May nakakatuwa, nakakalungkot iba-iba. Pero isa lang masasabi kong sigurado. Madami parin akong gustong sabihin madami din akong gustong gawin. Pero Isa isahin natin.      M alamang nakapanuod na kayo ng mga pelikula tungkol sa pandemya. PANDEMIC! May mga mangilan ngilang pelikula narin ang nagawa tungkol sa sakit na kulamat gawa ng katangahan ng iisang indibidwal na masarap patikmin ng isandaang uri ng kutos sa ulo. Ang katangahang makakapagpabago ng ikot at kagawian ng mga tao sa karaniwang panahon. PANDEMIC! Walang kasiguraduhan kung kelan ka makikipag eyeball kay Lord. Kelan mo maririnig yung " Tara na."  galing sa namay...

Mga Bagay na Niluluwa ng Utak no.1     H indi ko sigurado kung ako lang ba ang nakakaranas ng ganitong pagkakataon. Mga moments na salita ng salita ang utak ko. Madaldal ang utak ko, mas madaldal pa sa akin. Malikot, kung anu-ano ang pinoproduce na minsan nakakainis na. Ang mga panaka-nakang pagkakataong ganito ay minsan binubuhos ko sa papel kaya nakakabuo ako ng tula, madaming tula, sobrang daming tula at ang paborito kong sulatan ay ang likod ng mga resibo na matatagpuan ko sa bag ko. Minsan sa notebook. Naaalala ko noong una ko itong nagawa, highschool ako pinagawa kami ni Ma'am Jesibel ng tula para sa aming assignment. Wala akong maisip na idea kaya pinilit kong pigain ang utak ko at ang unang niluwa nito ay ang salitang Ano?  Wala na akong pisikal na kopya ng naturang tula at sa tagal ay di ko narin ito maalala. Sa tuwing mag-isa sa byahe lalo na't naipit sa traffic. Bukod sa pagpapatulog ng katabi sa balikat ay gumagawa ako ng tula. Lahat ng mga sinusulat ko at ...