Twisted Tales: Tara na sa liwanag!

 Magkahawak ang ating kamay... Oh! Nagising ba kita? Lito nga pala.

Narration:
Si Lito, gabay #012386 artistahin, palabiro, at mukhang madaming alam sa ginagawa nyang trabaho. Siguro dahil narin sa suot nyang puting tuxedo. Siya ang gabay ni Carl.

 Carl... Asan ako?

Narration:
Si Carl, isang kaluluwa... at, walang maalala.

 Lito: Dito nalang! Tara. Wag ka mag-alala, ako bahala sa'yo. Mahaba-haba pa lalakbayin mo. (Bumaba ang dalawa at umalis na ang kalesa.)

Carl: Ah... Sige. San ba tayo pupunta?

Lito: Tsk! Chill ka lang. Masasagot natin lahat ng katanungan mo isa isa. Kumusta pala pakiramdam mo? Pasensya ka na di ko man lang kita natanong...

Carl: Ayos lang, eto parang nahihilo. Di ko alam ano nangyari. Nagising nalang ako sa boses mo. 

Lito: Tsk. tsk. Didiretsuhin na kita. Dead na dead ka na, at ito ang kabilang buhay! Yey! 

Carl: Ha? Teka... Pano? Hala. Di ko mainitindihan.

Lito: Tsk. tsk. Alam ko... Lahat naman kayo e. Lahat naman tayo dumaan sa pinagdaraanan mo ngayon. Pero sige, para maging maliwanag sa'yo ang lahat... (nilabas ni Lito ang kanyang tablet)

Carl: Aba! iPad? Niloloko mo ba ko?

Lito: Chill ka lang. Nakakita ka lang ng gadget pinagdudahan mo na ko. iPad? Syempre galante bossing namin. Provided lahat ng equipment 

(Pinakita ang digital watch). 

Latest yan, at ang latest sa Iyo ay 8 days and 23 hours bago matapos ang tour. Pero, walang halaga ang oras dito, walang bilang. Kaya wag mong masyadong intindihin ang panahon mo mula ngayon. O-cakes?

(Huminto ang isang limousine) 

Lito: Sige, pasok para di masayang oras sa gagawin natin. Haha!

(Pumasok ang dalawa at sinara ang pinto)

Lito: Ito ang nangyari bago ka magising sa sinasakyan nating kalesa kanina.

 Balita:

"Isang aksidente ang nakapag-antala ng daloy ng trapiko sa kahabaan ng EDSA kaninang 4am kung saan isang itim na sasakyan ang bumangga sa center island. Kasalukuyang inaalis ng emergency unit na rumespunde ang isang lalaking sakay ng itim na sasakyan."

Carl: Ako ba yan?

Lito: Ah oo, makulit ka e. Ano ba talaga problema mo?

Carl: Wala ba jan sa tablet mo? Madami, di ko narin alam. Di ko maalala.

Lito: Sungit mo naman pala? Matagal tayo magsasama sa tour na to. Madami tayong "time". Hahaha!

Carl: Pinipilit ko lang talaga alalahanin. Akala ko makakatulong yang gadget mo.

Lito: Naku! Isang tao lang ang pwede gumamit ng "Past App". Si sir Pete.

Carl: (Nakakunot ang noo.) Ah... Ok lang. Asan sya?
 
Lito: Wag ka mag-alala maaalala mo rin ulit yan along the way.

Carl: Lito, ikaw ba ang sundo ko? Lito: Ha? Hinde ah! Di mo Nakita sundo mo kasi tulog ka. Magkikita kayo ulit dun sa dulo ng tour, promise! 

Carl: San mo ba ko dadalhin ba?

Lito: Sa lobby. Tara! Baba na tayo. 

(Magulong paligid, BLAG!) 

Lalaki:  AAAAAAAHHHH!

Carl: Hala! Jusko! 

(Tumayo ang lalaki, nilapitan ng isang gabay.)

Lalaki: Sa wakas natapos din!

Gabay 102329: Ah! After 44 years! Halika na?

Lito: (hinila si Carl palayo sa dalawa.) Normal yan dito. Tignan mo yung isang yun sa bintana. Maniwala ka man o sa hindi mahabang panahon nya pang gagawin yan sa araw araw.

Carl: Ha? Magbibigti sya? Araw araw? Habang pinapanuod sya ng gabay nya? 

Lito: Oo! Kaya buti nalang di ka suicidal. Tanga ka lang talaga.

Carl: Binibiro mo pa ko. Bakit nila ginagawa yan?

Lito: Isipin mo nalang na para itong penetensya. Dahil Kailangan nilang pagbayaran ang pagbawi sa buhay na binigay lamang sa kanila, kailangan nilang ulit ulitin ang pagsu-suicide na ginawa nila ARAW ARAW hanggang sa ma-abot nila ang expiration date nila. Tulad nyan ni kuyang 44 years nang tumatalon sa building.

 
(Kumaway ang gabay ng lalaking nagbibigti sa bintana kay Lito.)

Lito: Kumusta 051411! Matagal pa ba yan?
 

Gabay 051411: Oo eh. Limang taon palang to... Tsk. Oh! Bagong salta? Diba?...

Lito: Oh! (Sumenyas na pigilan ang sasabihin.) Madaldal... Kaya nga dadalhin ko sa lobby.

Gabay 051411: Ganun ba? Oh sige. Back to work muna ko. Good luck sa'yo bata! Ingat kayo sa paglalakbay Lito! Delikado parin ang daan.

Lito: Salamat! Carl: Ano yun? Parang may nililihim kayo? Lito: Wag mo na intindihin yun.

Carl: Ano yun? Parang may nililihim kayo?

Lito: Wag mo na intindihin yun. Basta, may mga bagay na mas mabuting matutunan mo sa tamang oras.

Carl: Ang dami mong sikreto, ah.

Lito: E siyempre, exclusive tour experience 'to! May element of surprise.

Narration:
Dumating sila sa isang malaking lumang gusali. Naglakad sila sa isang tila walang katapusang hallway. Puti ang paligid, pero sa bawat hakbang ay may bahagyang pagbabago: may pinto na umiiyak, may kisame na tumatawa, may mga upuang biglang naglalaho. Busy ang mga tao sa paligid, mga taong nakasuot ng katulad ng suot ni Lito, mga taong nakakatakot ang itsura, masaya, walang ulo, kalahating katawan at iba pa.

Carl: Uy, Lito… parang di ata normal 'to ha?

Lito: Sabi ko nga sayo—exclusive! Wag kang praning. Malapit na tayo sa Lobby.

Narration:
Dumating sila sa isang malawak na bulwagan. Puti ang lahat—liwanag sa liwanag. Naglakad sina Lito at Carl sa isang mahaba, makintab na daan na tila walang hanggan. Sa paligid, may mga pintuang umiikot, mga hagdang naglalakad, at isang ilaw na palaging nasa harapan nila ngunit hindi mahagilap.

Carl: Lito, seryoso... ano ba talaga ‘to? Ang labo ng lahat. May lobby, may tour, may countdown. Parang ang saya pero parang... may tinatago.

Lito: (Tumawa) Welcome to the afterlife! Dito, lahat may hugot, lahat may dahilan. Pero ang tanong—handa ka bang harapin?

Carl: Ewan. Nalilito lang talaga ako. Wala akong maalala, pero parang... mabigat yung dibdib ko. May guilt. May takot.

Lito: Natural lang yan. Teka, teka... check ko profile mo ha. (Nag-scroll sa tablet)

Narration:
Biglang lumitaw sa ere ang isang lumulutang na hologram—mga eksena ng opisina, meetings, yate, mga awards.

Lito: Aba, CEO ka pala. Bongga. May sariling kumpanya…

Carl: (Unti-unting naaalala) “Del Vega Innovations.” Pero… teka. Parang hindi masaya yan. Parang… may mali.

Lito: Tama. Kaya nga andito tayo.

Carl: Eh kung ganun… bakit parang wala akong saysay? Ang dami kong pera, tagumpay, pero ngayon... wala.

Lito: Carl, hindi lahat ng tagumpay ay tama. Hindi lahat ng pag-angat ay pag-angat pataas. Minsan, pa-ibaba ‘yan, e kung sa maling paraan nagmula.

Carl: (Tahimik)

Lito: Ang totoo... madami sa mga dumadaan dito ay mga tulad mo. Mga matalino. Mga achievers. Pero sablay sa puso. Sablay sa intensyon. Sablay sa kabuuan. Pero may pag-asa ka pa.

Narration:
Sa paglalakad nila, dumaan sila sa isang corridor na may mga “ROOMS OF REGRET.” Sa bawat kwarto, may ibang kaluluwa na tila pinaparusahan ng kanilang sariling alaala. May isa na paulit-ulit na ini-ignore ang anak niya. Isa, sinasaksak ang sarili sa salamin. Isa, nakatingin lang sa lumulubog na bangko habang umiiyak.

Carl: Lito... parang familiar ‘to.

Lito: Oo. Kasi ang isa sa mga kwarto rito... para sayo.

(Biglang may bumukas na pinto sa kanan)

Carl: Huwag—ayoko!

Lito: Di mo kailangang pumasok. Pero naramdaman mo, diba? Kasi alam mong meron ka rin.

Carl: (Bulong) May ginawa akong hindi ko matanggap.

Lito: Tara na. Malapit na tayo sa lobby. Doon mo maririnig ang offer.

Narration:
Isang malawak at maliwanag na bulwagan. Sa gitna, may isang eleganteng opisina. Nasa loob si Doc, isang matandang lalaking naka-puting coat, may salamin, parang mabait—pero may kung anong malamig sa likod ng kanyang ngiti.

Doc: Carl. Matagal ka naming hinintay.

Carl: (Nag-aalangan) Saan ‘to?

Doc: Tapos na ang tour mo. May tanong ako sayo.

Carl: Ano yun?

Doc: Gusto mo bang bumalik?

Carl: Pwede ba yun?

Doc: Isa ka sa mga bihirang pwedeng mamili. Bumalik ka sa katawan mo… pero may kapalit.

Carl: Anong kapalit?

Doc: Hindi ko pwedeng sabihin ngayon. Baka magbago ang desisyon mo. (Ngumiti)

Narration:
Tumakbo siya palabas ng opisina. Naramdaman niyang tila bumubukas ang isang pintuan ng alaala. Ang buong hallway ay naging isang carousel ng kanyang nakaraan. Rinig ni Carl ang tawa ni Doc mula sa loob ng kwarto. 

FLASHBACK!
(Carl sa boardroom, sumisigaw sa empleyado. Bank statements, lahat pula. News headline: "Del Vega Innovations, Bagsak Na." Carl sa kotse, lasing, may hawak na bote. Umiiyak. Biglang impact. Tunog ng basag na salamin.)

Sa loob ng opisina ni Doc

Doc: (Tumitingin kay Lito) Ayun. Matapang. Gaya ng inaasahan ko.

Lito: (Tahimik, halatang may kaunting lungkot)

Narration:
Tumigil ang mundo. Tumigil ang tunog. Pumipintig ang alaala sa puso ni Carl.
Biglang lumiwanag ang paligid. Naramdaman ni Carl ang paghilab sa dibdib. Isang malamig na hangin ang dumaan sa batok niya. Dahan-dahan siyang bumalik sa kanyang katawan.

Beep… Beep… Beep…
(Mabagal. Mahinang tunog ng life support system.)

Narration:
Muling bumukas ang mga mata ni Carl. Puti ang kisame. Amoy alcohol. Malamig ang hangin. Nanghihina ang kanyang katawan.

Carl: (Mahinang boses) A-Ako ba… buhay pa?

Kaluskos ng papel.
???: Buhay ka pa. Pero hindi na magtatagal.

Narration:
May matandang doktor na nakaupo sa tabi ng kama. Naka-puting coat, may salamin, hawak ang clipboard. Tila normal lang… pero may kakaiba. Namumukhaan nya ito, pero di sya sigurado. Ang paligid ay sobrang tahimik. Wala ni isang nurse. Wala ring ibang pasyente.

Carl: Doc? Anong nangyari?

Doktor: (Ngumiti ng matipid) Bumalik ka. Bihira ang ganyan. Hindi lahat pinapayagang bumalik. Pero ikaw—pinili mong bumalik. Kaya naman… oras na.

Carl: O-Oras na? Hindi ba dapat... gumaling ako?

Biglang pagtigil ng beep.
(Beep… Beep… Beeep… BEEEEEEEEEEP.)

Narration:
Tumigil ang makina. Nanigas ang katawan ni Carl. Ang ilaw sa silid ay biglang nag-fluctuate. Tumitingin siya sa doktor… Naalala ni Carl kung sino ang matanda... Parang huminto ang lahat.ngunit dahan-dahang nag-iiba ang anyo nito.

Carl: Doc...? Ba’t parang… ikaw si…

Narration:
Ang balat ng doktor ay nagsimulang matuyo. Ang mata ay naging itim na hukay. Ang buhok ay nalagas, naging anino. Ang puting coat ay naging maitim na kapa. May dalang mahabang listahan ang nilalang. At sa dulo ng papel... nakasulat ang pangalang Carl Del Vega.

Kamatayan (Dr. Reaper):
Ako nga pala… si Dr. Reaper.
Specialist in Souls with Unpaid Debts and Broken Fates.

Carl: (Takot na takot, halos di makagalaw) Akala ko... ito ang bagong simula…

Dr. Reaper:
Tama.
Bagong simula...
sa isang mas malalim na yugto.
(Tumayo, papalapit.)
Yung kapalit na di mo tinanong...
...oras na para kolektahin.

Mahinang bulong ng maraming kaluluwa.
(“Carl… Carl… Carl… Boss...”)

Narration:
Isang aninong malamig ang yumakap kay Carl.
Ang silid ay naging itim.
At ang liwanag…
ay tuluyan nang nawala.

EPILOGUE

Static. Channel switch. News intro music.
ANCHOR:
Ngayong gabi, isang update kaugnay sa pagkamatay ng negosyanteng si Carl Del Vega, ang dating CEO ng Del Vega Innovations, matapos ang aksidente sa kahabaan ng EDSA nitong nakaraang linggo.

Ayon sa bagong ulat, lumabas na ang aksidente ay kasabay ng isinasagawang imbestigasyon sa malawakang panlilinlang at pekeng dokumento na inilabas ng kanyang kumpanya sa loob ng mahigit dalawang taon.

Pag-flash ng mga larawan—mga headline, paparazzi shots ni Carl, imahe ng mga protestang empleyado.
ANCHOR:
Maraming empleyado ang nawalan ng trabaho, investors ang nalugi, at ilang buhay ang naapektuhan dahil sa maling desisyon ni Del Vega at ng kanyang senior executives.

Ayon sa mga malapit sa kanya, si Del Vega ay kilala bilang matalino ngunit mapagmataas, at madalas na walang pakialam sa kapakanan ng iba—kahit ng sarili niyang pamilya.

Ilan sa mga dokumento na natagpuan sa kaniyang opisina ay nagpapakita ng mga lihim na transaksyon at kasunduang taliwas sa batas at etika ng negosyo.

Narration:
Sa huling larawan, makikita si Carl—nakahiga, tahimik, habang inilalabas sa ospital ang kanyang bangkay. Sa kanyang mukha, may tila bakas ng... takot.

ANCHOR:
Carl Del Vega, 39 anyos.
Iniimbestigahan pa rin kung may iba pang sangkot.
At gaya ng sabi ng isa sa mga empleyado niya:
“Wala nang mas masahol pa sa isang taong may kapangyarihan… pero walang konsensya.”

Narration:
Sa isang kwarto sa itaas—hindi lang mataas sa palapag, kundi mataas sa pag-iral—nakatayo si Lito, suot pa rin ang puting tuxedo, pero ngayo'y may bahid ng lungkot sa kanyang mga mata.

Mahinang tunog ng pahinang nililipat.
Si Lito ay nakaupo sa isang mesa. Sa harap niya, isang makapal na aklat. Sa cover nito nakasulat:

“DEPARTED FILES – C. DEL VEGA #120356”

Lito: (mahina, tila para sa sarili) Sayang ka, Carl… Nagkaroon ng pagkakataon. Pero ang liwanag… hindi para sa lahat.

Narration:
Maingat na isinara ni Lito ang aklat. Ang selyo sa takip nito ay kumislap—isang pulang marka:
“CASE CLOSED.”

Lito: (ngumingiti ng mapait) Sige. Isa pa… bago ako mag-kape.

Narration:
At sa pagsara ng pinto, muling bumukas ang isa pa—may panibagong kaluluwang parating.
At si Lito, palaging handang sumalubong…
Ng may ngiti, biro, at lihim sa likod ng kanyang mga mata.

WAKAS