Usapang Trabaho no.1

Usapang Trabaho no.1


   2007, ito ang taon kung kelan tumigil ako sa pag-aaral dahil sa pagkabangkarote ng insurance company (CAP Insurance) na sumasalo sa matrikula ko dati. Bayad nang magulang ko, sabi pa nga ni ermats "Wala ka pa, bayad na yan!" Sumabay pa na pare-parehas kaming magkakapatid na nag-aaral, lahat sa pribadong paaralan, ayaw ni ermats na mag-public school kami noon at dahil panganay ako sa tatlong sumpling, wala akong choice kundi ang mabawas ng pabigat sa gastusin. Napagdesisyunan kong mag-PMA (Pahinga Muna Anak). Sa mga panahong ito magkasintahan na kami ni misis at maging siya ay nagtatrabaho narin sa Robinson's Department Store sa Star Mall Alabang (Metropolis dati). Naisip ko, pang-date din yun kung magtatrabaho ako. Tama, inisip ko muna ang kalandian bago ang pagtulong sa magulang. Ganun talaga siguro, bata pa, mapusok, pabigla-bigla. Kalagitnaan ng taon sa aking pagkakatanda nang matanggap ako sa trabaho sa kauna-unahang pagkakataon. Ang una kong trabaho, service crew sa KFC. Matapos ang katakot takot na paghahanap ng trabaho sa Makati at Maynila sa Bacoor parin ang bagsak ko SM Bacoor is the place to be para sa akin. Lahat tayo may "first time" sa lahat ng bagay. Ito ang mga bagay-bagay na natutunan ko sa unang pagsabak ko sa trabaho:

-Mag-fill up ng E1, MDF at PMRF form (google nyo nalang kung para saan to, kasi   ganun din ginawa ko). 
-Pumila din ako sa Quiapo para kumuha ng NBI for local employment, yung kulay   brown. 
-Magpa-medical para sa trabaho, umihi at tumae kahit di ka natatae sa maduming CR   para ilagay sa bote. 

Dami kong natutunan at naranasan sa pagtatrabaho sa KFC ito ang ilan:

-Paano ginagawa ang paborito kong fried chicken. 
-Gaano nakakadiri ang gravy (Oo! Nakakadiri sya.)
-Paano kumain ng funshots habang pinapalamig ito mula sa pagkaka-hango sa fryer.
-Paano magbuhat ng manager palabas ng mall papunta sa taxi dahil hinimatay ito       dahil sa kakulitan kahit ilang beses na naming sinasabing sira ang fryer e pilit   parin niya itong sinisindihan nabugahan sya ng apoy sa mukha at sunduin ito   makalipas ng ilang oras (petiks!). 
-Nalaman ko rin kung ano gagawin pag nahuli ang mayabang mong katrabaho na   nagtatabi ng arrozcaldo para iuwi sa bahay. 
-Ano ang itsura ng manager mo sa oras na malaman nya na may ginawang kalokohan ang   paborito nyang empleyado.
-Gaano katapang ang dishwashing liquid na gamit sa mga fastfood chain.
-Gaano kababoy maghugas ng kubyertos, plato at gamit panluto ang mga DJ. 
-Paano magsuot ng costume ng mascot (see photo below) at mag-mascot sa birthday at mall event.
-Nalaman ko rin na sa Imus lang pala nakalibing si Ernie Baron. 
-Mamboso sa mga kolehiyalang nakapalda.
-Dito ko rin unang naranasan ang madelay ang sweldo ng dalawang buwan.
-Umuwi sa ibang bahay para makatipid dahil yung katrabaho mo ay may auto. 
-Pumunta sa MegaMall.
-Maabutan ng bagyo sa loob ng mall.
-Nakakadiri ang mag mop ng suka ng bata sa gitna ng jam packed na dining area.

Hindi ko malilimutan mga nakasama ko noon at kung anu-anong mga kalokohan ang pinaggagawa namin dati. Umpisa palang ito ng mahabang taon ng pagiging empleyado ko sa Pinas at maging sa ibang bansa.
"Hala Kuya! Para kang lasing na nagasayaw."
                                                       - Crush kong Ex-crewmate 


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Twisted Tales: Lugawan ni Lolo Tasyo

Image
"Oh! Halika. 'Wag kang mahiya, daming mauupuan sa loob," masiglang bati ni Ella , habang pinupunasan ang mesa. Kahit matao, tila sanay na si Ella sa dagsa ng tao sa kanilang munting lugawan sa may Paco .  Si Ella , may maamong mukha at magaan na ngiti, ngunit may mga matang tila'y marami nang nasaksihan—mga alaala ng panahong lumipas, at ng mga taong dumaan at naiwan sa kanilang munting lugawan. Ang kanyang mga kamay ay may kalyo, palatandaan ng mga taon ng walang humpay na pag-aasikaso ng kainan. Ngunit sa bawat kilos niya, may lambing at katiyakan—parang ina sa lahat ng dumarayo. "Sa itsura mo, hindi lugaw ang pakay mo rito, kuya. Uminom ka muna ng tubig. Hayaan mo, bibigay ko sa’yo ang aming bestseller—Special Recipe ni Lolo Tasyo. Subok na 'yan ng panahon. Tanungin mo pa sina Ninoy o si Jawo!" Napakunot-noo ang binatang customer. "Jawo, yung basketball player?" Tumawa si Ella. "Oo, kahit siya nadapa sa sarap ng lugaw namin. Pero s...
Read more

A slice in a rest day no.1

Image
     K agabi, nanuod kami ng asawa ko ng Toy Story 4. Hilig kasi ni misis ang ganitong mga cartoons na pelikula at katulad ng kadalasang nangyayari hindi natatapos ni misis ang pelikula, nakakatulog na sya dahil narin siguro sa pagod. Sino ba naman kasing hindi mapapagod sa isang araw na pakikipagbakbakan sa byahe at trabaho? Kahit na sabihin pa na nakaupo kami, ang utak naman namin ang nagttrabaho ng husto. Mahirap magsalita ng magsalita sa loob ng 8-9 na oras sa opisina. Ibang usapan pa yung amoy ng mga tao na nakakasabay mo sa byahe. Nasanay narin ako siguro pero si misis kahit na matagal na sya e madali parin syang tablan ng amoy ng mga tao. Sa twing restday ko, katulad kahapon, di ako nakakapagpahinga, lalo na ngayon na halos ilang linggo palang kami sa bago naming tinitirhan. Hassle ang paglilipat, kahit kailan. Dahil sa paglilipat ay natambakan kami ng labahan kaya ang kalahati ng araw ko kahapon ay kinain ng paglalaba. Nakapagluto naman ako ng Lechon Kawali kasaba...
Read more

Twisted Tales: Ang Regalo Ernesto

Image
Kabanata 1: Ang Baul Tahimik ang gabi sa lungsod ng Makati. Sa ika-labingdalawang palapag ng isang BPO building, nakaupo si Ernesto , suot ang kanyang headset, hawak ang isang lumamig nang tasa ng kape, at pinipilit hindi antukin habang kausap ang isang reklamador na kliyente mula sa Amerika. “ I understand your frustration, ma’am, ” sabay buntong-hininga. Matapos ang walong oras na shift, napabagsak si Ernesto sa pantry. Doon niya muling nakita si Kulai —ang kanyang office mate at ka-lunch buddy. Nakaayos na naman ito, may bitbit na Tupperware na may adobo. Umupo ito sa tapat niya, ngumiti. “Lugaw ka na naman?” biro ni Kulai. “Wala pang sahod, eh. Saka masarap ’to pag malamig ang gabi,” sagot niya sabay ngiti rin. Panandaliang tahimik ang paligid. Sa gitna ng pagod, ang tanging pahinga ni Ernesto ay ang mga munting usapan nila ni Kulai tuwing lunch. Minsan naiisip niya, “kung wala siya, baka nabaliw na ako sa call center na ’to.” Pagsapit ng hapon, pag-uwi niya sa inuupahang kwa...
Read more